Birth of Pig for Corrupt People

[December 28, 2015] Shri Ajay asked: Today the corruption for money exists in every walk of life as seen in politicians, officials, business men, doctors, teachers and even judges! What will be the fate of such souls?

Shri Swami replied: The money of the public is the wealth of the public, which should be spent for public only giving priority to the poor people. This public money is very sacred and should not be enjoyed personally by any well-to-do person, unless he/she is extremely poor dying for food. One has to save the life even by doing the sin. In such a case, the sin is not a sin at all. Apart from this extreme condition, any attempt to steal the public money for the enjoyment of self and own family is the greatest sin. If one has livelihood already blessed by God, he/she should see the public money as the excretory matter. Nobody likes even to look at the excretory matter and in such case, there is no chance of any one to eat the excretory matter and to live always in the excretory matter itself! Therefore, everybody having the minimum needs satisfied should see the public money like excretion. Nobody should even look at the public money and not to speak of the thought to enjoy it. Anybody, who does the corruption of public money, will born as pig eating the excretion. More serious corruption of public money gives the birth of worms living in the excretion itself. You may argue that such enjoyment of excretion by pigs and worms need not be taken as the punishment because the pigs and worms enjoy the excretion like a human being enjoying a good feast. The ignorance of the previous birth of the soul as human being should make the soul to enjoy the excretion like a human being enjoying delicious food. The excretion for the pig should be like the delicious meal for an ordinary hungry person, if the ignorance of the previous birth masks the soul. This is correct if the pig is unaware of its previous birth. But, the actual fact is totally different since the pig or the worm eating the excretion is given the memory of the previous birth always by the will of God. Now, the soul realizes the difference between delicious food and wretched excretion and is pained deeply with full repentance being forced by the power of God to eat the excretion continuously along with the constant memory of the previous birth. Such a mental torture brings some realization in the soul at least after some births. This will bring a powerful change and thus the punishment is only to bring a significant change in the soul and not to revenge against the soul for its sin. The punishment involves lot of internally hidden technique so that the punishment is only for the transformation of the soul and not for the revenge. This horrible punishment is considered to be the climax of the list of punishments. The soul subjected to such terrible punishment is almost sure not to return to the human birth again.

The question asked by you was exactly expressed by Me to Lord Dattatreya about ten years back. The Lord gave the above reply, which is presented here word by word. The Lord also showed Me the vision of such births, which showed the corrupt people on the left side and their souls becoming pigs and worms eating and dwelling in the excretion on the right side. I was so much irritated by that ghastly vision and suffered with illness for a long time, which was based on allergy. The illness was so serious increasing day by day and I thought that My death was very near. That wretched vision came to My brain again and again. Then, I prayed the Lord for protection through several prayers. The Lord appeared and touched Me with both hands from top to bottom smiling and saying that the answer is so as the question is. The Lord said that His knowledge is always characterized by the foremost quality called as truth as said in the Veda (Satyam, Jnanam...). Truth cannot be altered since it is harsh. I did not reveal this topic till now thinking that I should not harm the health of anybody. But, the Lord is forcing Me from inside to reveal the truth as revealed by Him to Me in the past. Since I cannot resist the force of the Lord, I am revealing. The Lord also says the reason for His force. The Lord says that the reason is that today the corruption for money spread even an atomic area of the creation. You also asked Me this question by His will only. We both are like the two sides of the drum alternatively beaten by the two hands of the Lord. Today, you made Me to expose the highest secret so far hidden by Me. The Lord also asks Me that this message should be translated into every language of the world and a print of this message should be kept on the notice board of the office of every public servant from top to bottom level. If anybody is affected by the allergy, I advise him to use the anti-allergic medicines immediately. I am extremely sorry for revealing this truth and I ask for the apology from everybody.

Shri Ajay asked: What about the rectification of this sin already committed? Will repentance and avoiding repetition cancel this sin totally as per the divine offer?

Shri Swami Replied: Repentance followed by non-repetition of the sin certainly cancels the sin as per the divine offer given by God in this Kaliyuga. Remember that this offer did not exist in the previous 3 Yugas. But, there is an extra step involved in the sin of corruption for money. The sins are of two types: 1) the sin that can be cancelled by repentance and subsequent non-repetition. This type of sin has no possibility of rectification of the past sin already done. Ex: Ravana killed the bird Jataayu. He cannot give life to this bird after repentance. This sin is non-rectifiable. In this sin, repentance and non-repetition of the sin can cancel the past sin and here the total reformation is completed by these two steps only. 2) This type of sin is rectifiable with respect to the past sin. Therefore, repentance followed by rectification of the past sin and subsequently non-repetition of the similar sin can alone cancel the past sin. This type of sin involves three steps to burn the sin. Ex: Ravana stole Sita. This type of sin can be cancelled only by three steps. First is repentance of the sin done. Second is returning Sita to Rama. The third is not to repeat such a sin in the future.

The corruption for money belongs to this second type of sin. You must return the money already earned by you through corruption to the same person from whom you collected it. The Gita says the same (Tairdattanapradaayaibhyo...Gita). The Veda says that while returning the money, you must analyse and you should not be blind in simply returning back the money (Samvidaadeyam). If the person from whom you collected the money is rich and bad, you need not return the money to him blindly to maintain the general norms of accounting. You should spend such money for the sake of good and poor people. A bad poor person can be helped in terms of material like food, clothes, medicines and shelter but not in terms of cash, which will be misused by him. Another situation of analysis is that, suppose you are not taking the money from a bad rich fellow by corruption, some other officer may take the same amount and use it personally. In such case, it is better that you should take the money through corruption and spend it in the above said right way. All this can be known only by the special knowledge called 'Samvit'. Don't donate the sinful money to the persons, who are already corrupt. You should donate this sinful money to good people only, who can spend that money in the proper way. Otherwise, if the returned money is misused by the undeserving persons, the sin will not leave you. You must take the responsibility in returning the sinful money for good cause and cannot leave the responsibility to others, who may misuse. You have to take all the pains in relinquishing your responsibility in proper way since the sin is done personally by you only.

The first hymn of the first EeshavaasyaUpanishat of the first Rugveda says that you should not steal other's money, which speaks about the corruption only. By this, you can understand the importance given by the Veda to this most serious sin. It also says that you should enjoy the money associated with sacrifice to deserving receivers (Tenatyaktena...). The Veda also says that sacrifice of money alone is the practical philosophy that leads you to God (DhanenaTyagena). In the Gita, the Lord says everywhere that you should sacrifice the fruit of your work to Him. The essence of all these statement of scriptures is that i) you should avoid the corruption of money everywhere and prevent yourself in doing the sin. ii) If you have already committed the sin, rectification of the sin by returning it as said above should be done. iii) You should return the money to angels given by them to you (the Gita). This means that the angels are none but good people in this world. It means that you should never steal the money of a good person especially if he is poor. iv) When you donate to God, it should be the fruit of your hard work, which is the most pious money to be given to the most pious God. At least, it can be the money given by your parents (MadhyamamPituraarjitam). v) Donating money to the angels means donating the money to the devotees doing divine work of propagating the right spiritual knowledge so that the entire society gets rectified. This can be the already earned sinful money also since it is going to be spent for the rectification of the society only and the sinful money was collected from the society only.

All these points constitute the steps of sharp analysis, which are necessary before you decide your action as said in the Gita (Jnaatvaakurvita). Rectification of the past sin is very complicated and sharp analysis is a must before taking decisions resulting in actions. Errors in such rectification will lead you to further sin. The basic concept in the donation of your hard earned money or paternal money or earned sinful money is that the donation should be done to the deserving receiver only and not to undeserving receiver. Not donating to deserving receivers and donating to undeserving receivers – both are serious sins as said in the Mahabharata. Your analysis should be based on this fundamental point. Shriyantra means correct plan of the sacrifice of money, which alone leads you to heaven in Pravrutti or to God in Nivrutti. This is the real interpretation of the worship of Shriyantra. Ignorant people worship Shriyantra to earn more money even through unlawful ways!

Real Side of Secularism

Shri Ajay asked: What is the reason for such rapid expansion of corruption and what is the fundamental treatment for this?

Shri Swami Replied: In Kaliyuga, especially in the modern times, the corruption is spread everywhere and even the controlling agencies like Police, courts, etc., are also becoming corrupt. The basic reason for this chaos is that there is no inbuilt resistance to the sin in every citizen to be founded from the childhood through the education system. In the ancient days of Kaliyuga itself, the education system introduced by the Government (king or monarchy) contained lot of spiritual knowledge based on the concept of God, Heaven, hell, etc. Due to this inbuilt resistance, every citizen feared for God and hell to do the sin since the punishment from God can never be escaped. The present democratic government, especially in India, is spoiled due to the concept of secularism. The secularism is misunderstood as atheism so that no religion is favoured. It is actually strong theism favouring all the religions. Secularism means the universal spiritual knowledge present in all the religions. Secularism means taking the same medicine existing in different coloured bottles in small quantities from each bottle. But, today, the misunderstood secularism is not to take the medicine from any bottle! The government following a specific religion as conservative is far better than such misunderstood secularism. Such conservative government maintains a single coloured bottle only containing the medicine. At least, it takes the medicine from that single bottle. Corruption in such countries having conservative governments is found at very minimum level.

Today, moral classes are introduced in the education system to very little extent. Morals are taught without the basic concept of God, Heaven and hell. Nobody likes to follow the morals if there is a chance to fool the courts. Morals are followed only for the fear of court punishments. If such punishments can be escaped by over intelligence, there is no loss at all in doing the sin and in such case also if the sin is not done it is mere foolishness! Instead, the concept of God as omniscient and the inevitable hell will control anybody to do the sin because over intelligence fails in the case of God. The ancient kings were very clever in developing the spiritual knowledge to large extent in the education system for creating the inbuilt resistance to the sin in every citizen from the childhood. Due to this, the sin became very rare and the controlling agencies were very few resulting in very smooth administration. In a large kingdom, there used to be a single court (Dharmasanam) in presence of the king since only very few cases of sin used to come from the entire kingdom. The police departments were almost non-existent. The reason was everybody feared to do the sin fearing for the omniscient and omnipotent God because even if you escape the court, you can never escape God. Therefore, the lack of place for spiritual knowledge in the education system is the main reason for such expansion of corruption. A specific course called philosophy exists, which can be taken by anybody if interested and we find very very few students only in such course! This is not correct. The philosophy or spiritual knowledge should be common to every student from L.K.G. to P.G. level since every citizen needs the inbuilt resistance to the sin. Introduction of the spiritual knowledge in the education system alone can bring a permanent solution, which is the fundamental rectification.People misunderstand that spiritual knowledge is limited to nivrutti (God & devotion etc.), which is the second part only. The first part of the spiritual knowledge is actually the pravrutti (social justice).You must remember that the Lord said in the Gita that He comes down to earth to establish pravrutti only (dharmasamsthaapanaarthaaya …).

At the lotus feet of Shri Datta Swami

-Prasad

Why Lord Rama did not respond to the severe suffering of the greatest devotee, Ramadas?

[September 27, 2016] Dr Annapurna, Professor, asked: “Lord Rama did not respond to the severe suffering of the greatest devotee, Ramadas, given to him by the king Taanishaa through punishment for constructing the temple of Rama. How to accept the kindness and justice of Rama?”

Swami replied:  You have used two words: kindness and justice, which can’t go together like water and fire. The human incarnation of Rama was purely for Pravrutti of the humanity. He left even His dearest wife, Sita for the sake of justice in the administration of a ruler. A ruler should take care of the comments of every citizen in his kingdom. Even though the comments were passed on Sita by a washer man in the state of over drink of wine, Rama cared for it because the truth hidden in the sub-conscious state comes out after drinking wine! This means that Rama cared even the sub-conscious state of public in His rule! Rama can never do injustice since Rama is praised as the materialised form of justice (Ramo vigrahavaan dharmah). We get doubts by misunderstanding the truth. If you know the truth of the action of Ramadas and Rama, such remarks will not come out. Let us examine the facts in reality, not basing on the distorted facts of the cinema on Ramadas, which is seen by all leading to such misunderstandings.

Ramadas was appointed as Tahasildar of Golkonda District by the Muslim ruler called as Taanisha ruling the kingdom of Hyderabad. Akkanna and Maadanna were the two ministers of Taanisha. Both these ministers are Hindus and Taanisha was a Muslim. At the outset, you must appreciate Taanisha for his broad mind beyond the conservative path of religion. Both these ministers were uncles of Ramadas. Due to the recommendation of both these ministers, Ramadas got the appointment. Ramadas was the greatest devotee of Lord Rama and there is no doubt in this. Ramadas built a temple for Lord Rama in Bhadrachalam using the public tax, which has to be transferred to king Taanisha as per the basic fundamental duty of any Government employee. This is the basic justice. You should not support Ramadas as far as the failure of his basic duties are concerned. You should not bring the issue of religion in this case saying that Taanisha is a Muslim and Ramadas is a Hindu devotee constructing Hindu temple. Even if Ramadas built a Mosque instead of Temple, Taanisha should have punished him because the case is not regarding religion and devotion to God, but, it is regarding the failure of fundamental duty of an employee in the Government. Devotion shall never contradict justice in Pravrutti. You may bring the concept that in the climax of devotion or Nivrutti, even justice should be sacrificed as told in the Gita (Sarvadharmaan...). I can accept this point if the devotion is fair. In the case of Ramadas, his devotion is totally false due to his ignorance in the analysis. Had Ramadas built the temple spending savings of his personal salary or at least spending his ancestral property, the devotion could have been fair. The devotion is false because the sacrifice of fruit of work (karmaphalatyaga) of Ramadas was not correct since the temple was neither built by his personal salary nor built by spending his ancestral property. Devotion means sacrifice of the fruit of one’s own hard work and not sacrificing the money of Government secretly for the sake of God! God will never relish such false money, which is totally and fundamentally sinful. This can be realised if you analyze the real devotion, which is the basis of real sacrifice of fruit of work. Ramadas never did any true sacrifice to Lord Rama and his devotion is false because not a single rupee spent for temple belongs to the savings of salary or to his ancestral property. He felt that the sacrificed money for temple is his money and posed as if he is the real devotee of Rama spending his own money for the temple!

Money of King Not Be Spent for Any Purpose Including Divine Service Without Permission

Three sins were committed by Ramadas due to ignorance: 1) His theoretical devotion is greatest and at the same time totally false since the money sacrificed to God is not his earned property or ancestral property. Even if the money sacrificed to God is unlawful earning like earning through corruption, it can be justified to a small extent by saying that it is his earned property. The earned property might be sinful due to ignorance, but, on realisation sin was recognized and hence sacrifice of sinful money was done to God, who alone can digest it! There is a way to support the sinner in this possibility. 2) Ramadas diverted the tax to be passed on to the Government for the construction of the temple, which cannot be supported in any way. He should have at least taken the prior permission from the king to spend for such purpose. Without taking the permission and without the knowledge of the king, the money of king should not be spent for any purpose including divine service. He should have spent his own earned savings for the divine work and even a small room with just four stones is sufficient to become a temple. Rama never asked Ramadas to build a temple by spending the collected public tax. Rama was the greatest ruler and His strict administration brought Him the eternal name as ‘kingdom of Rama’ (Rama raajyam). 3) When he was severely punished for his failure of fundamental duty, he sang several beautiful songs on Lord Rama scolding Him for the delay in protecting him! These songs give picture as if he has sacrificed his own money (earning or ancestral property) to the temple of Rama and as if Rama was very cruel delaying his justified protection. He sings in one song “I presented golden jewels to You, Lakshmana and Sita by spending so much amount. You are enjoying the decoration by these jewels thinking as if it is the property of your father!” On one side sin was done and the same sin was projected as if it is his good sacrifice and on the other side he is scolding Rama as if Rama asked him for those jewels! Are these jewels the property of Ramadas or the property of his father? I am putting these questions to him as representative of Rama.

In cinema on Ramadas, facts were distorted to save the personality of Ramadas. It is presented as if he collected the public donations for the temple. The fact is that he diverted the tax to the temple and this is clearly proved since Rama returned that money to Taanisha but not to public. Rama kept silent on the punishments since his sin was multi-faced. Ramadas asks Rama in one song “O Sitaa Raamaswami! What are the mistakes done by me?” This means that he has not realised his fundamental mistake and this is the reason for the silence of Rama. Punishment is given by God Rama and Taanisha was only a doll medium. Punishment is for reformation of the soul and not for vengeance. Rama is actually kind in continuing the punishment till the reformation of the soul is reached and this is not the cruel attitude of Rama. The creation of hell to punish the sinners severely shows only the kindness of God to at least reform the souls temporarily so that less number of sins are only done by them. Without realising this inner love of God, Ramadas approached Sita to influence Rama for his protection as clear from his song. Sita represents the creation or a devoted soul and easily melts like mother without understanding the ultimate goal of the father in reforming the issue. Then, Rama has to act due to this back door approach influencing the home department! Rama appeared before Taanisha paying all the tax diverted by Ramadas. You must appreciate the administration of Rama: 1) He gave His personal vision to Taanisha and not to Ramadas because the money spent for Him belongs to Taanisha and not to Ramadas. 2) He rectified the fundamental mistake of Ramadas for diverting the public tax to His temple by paying the total amount along with interest (since the gold coin in the kingdom of Rama is several times higher than the coin of Taanisha). By this, Rama clearly proved that the money belongs to Taanisha only and not to Ramadas in anyway. The fruit of the sacrifice of fruit (money) was given by God to Taanisha only by appearing before him.

Response of Rama Through His Practical Actions

Rama clearly answered all the questions of Ramadas put in his songs through His practical action. Ramadas is in the line of ‘Vaishaya bhakti’, which means practical fruit from God for practical sacrifice of devotee. This line is certainly better than ‘Veshyaa bhakti’, which is aspiring practical fruit from God for theoretical devotion of devotee. No doubt, Ramadas spent money for God. But, this first line of devotion is cracked in the foundation itself since it is the money of the king and not his money, which is the first crime. The second crime is posing himself as a devotee of the first line as if he has spent his own money. The third crime is to scold the Lord for not maintaining the fundamental justice of first line. The actual highest concept is to donate your own hard earned money to God or at least money from your ancestral property or at the worst money earned by you through sinful ways like corruption. None of these three ways can apply to the case of Ramadas, who donated others’ money to God without getting their prior permission! In this highest concept, you should not aspire any fruit from God in return for your practical sacrifice, which is the real proof of your real love to God (Nivrutti). Ramadas does not touch this Nivrutti-line at any point. In the Pravrutti-line, one can aspire fruit from God in return following God’s policy, which is theoretical fruit for theoretical devotion and practical fruit for practical devotion (ye yathaa maam... Gita). He aspired practical fruit from God, which is His protection for His theoretical devotion by singing songs! Such protection is also from the punishment of a fundamental sin done to divert the tax for his own desire without taking permission from the owner of the tax. Therefore, you can’t justify Ramadas in anyway, who is questioning Rama that He appeared before a Muslim but not a strong Hindu like him. God is above any religion and Taanisha and his succeeding dynasty worshipped Rama by sending pearls to the function of marriage of Rama on every Shri Rama Navami day conducted in the temple. In fact, Rama went out of the way and gave practical protection for his theoretical devotion due to recommendation from Sita (Shakti).This clearly proves that God Rama is always kind hearted and the protector of justice in the entire world irrespective of caste, creed and religion.

Hence, the case of Ramadas is disposed with no costs.

At the lotus feet of Shri Datta Swami
-Prasad

Shankara Correlated All Sub-Religions Of Hinduism

O Learned and Devoted Servants of God,

[August 24, 2016] (Recently some ardent devotees of Shri Shirdi Sai Baba approached Swami expressing their pain about the criticism of Baba from Shri Swamiji, the head of Dvaarakaapiith. Swami gave the following message to them).

Swami replied: I shall answer all the criticism of Shri Sai Baba that came from Shri Swamiji, the head of Shankara Peetha of Dvaaraka. I can’t tolerate this attack and this is the issue of prestige of My ancestral dynasty, the precious chain starting from Lord Dattatreya, whose human incarnations like Shri Padavallabha, Shri Narasimha Saraswati, Shri Maanikya Prabhu, Shri Akkalkot Maharaj, Shri Shirdi Sai Baba, Shri Satya Sai Baba etc., who are the diamonds.

1. Union of Religions:

Shri Swamiji differentiates Hinduism and Islam opposing the trials of Shri Sai Baba for the correlation of the two religions, which is totally unfair. Religion means the path of efforts to please the God having a specific name and form particularly concerned to a specific religion. The philosophy of any religion is the analysis of the details of its specific path and details of its specific form of God. There are several religions like Hinduism, Christianity, Islam, Buddhism etc. If you take Islam religion, the specific representation of God is Allah and its philosophy is about the formless aspect of God, opposes the concept of human incarnation etc. Its language is called Urdu and Muslim habits about dress, food etc., are called as Islam culture. Religion is concerned to the spiritual aspect whereas culture is concerned about external aspect. The cultures can’t be one, but the religions are always one because God in all the forms is one only and the essence of the paths of the religions is only the effort to please God. We mistake culture for religion and get divided within us.

Just like you have different religions in this world, you had different sub-religions (Shaivism, Vaishnavism, Shakteyism etc.,) in the religion called as Hinduism. Thus, Hinduism is a micro world or a reflection of the macro world (Universe) in small scale. Adi Shankara proved that all the sub-religions in Hinduism are one and the same. He broke the walls between the rooms (sub-religions) and made the house (Hinduism) as one hall. The same work was done by Prophet Mohammad in Islam by uniting hundreds of sub-religions existing before Islam and made Islam as one single hall. Shri Sai Baba broke the wall between these two halls and made a big hall. What is the difference between Shri Shankara, Prophet Mohammad and Shri Sai Baba? Shri Swamiji is a follower of Adi Shankara! This is the greatest tragedy!!

Shri Satya Sai Baba united Hinduism and Christianity in similar way. The dress of Shri Shirdi Sai Baba is Islamic whereas the dress of Shri Satya Sai Baba (long gown) is of Christianity. Shri Swami Vivekananda united all world religions as one biggest hall. His preacher, Shri Ramakrishna Parama Hamsa became the follower of each religion for some time and finally declared that He experienced oneness in all the religions. If Shri Swamiji criticized Shri Shirdi Sai Baba, he simultaneously criticized Adi Shankara, his founder preacher also. Shri Shankara brought union between Shaivism (having horizontal marks on forehead using Rudraaksha garlands) and Vaishnavism (having vertical marks on forehead using Tulasi garlands) with different cultures. Here the difference in the external cultures couldn’t stop the union of the two sub-religions. Applying the same, how the difference in the external cultures of Hinduism and Islam can stop the union of Hinduism and Islam religions? The union of Shaivism with Vaishnavism is called as Smaarta-sub-religion, the founder of which is Shankara and Shri Swamiji naturally belongs to this unified religious path (Smaarta)! The follower of Smaarta worships all festivals of Shiva and Vishnu, worshipping both Shiva and Vishnu as one God. Following the same logic followed by Shankara in uniting all sub-religions in Hinduism, we can extend it to all religions of the world and unite Jehovah of Christianity and Allah of Islam to the united single God of Shiva and Vishnu. If you oppose one type of logic in one place, you must not support that same logic in another place. If you do so, it is your self-contradiction.

Shri Swamiji criticizes Shri Shirdi Sai Baba as a Muslim. He was in the dress of Muslim and stayed in old masjid (since He was not allowed into temple), but, proved Himself as the greatest Hindu. He was prepared to sit on the lower step in rain refusing to move to the upper step on which the statue of God Hanuman existed! In such situation, any one of our Hindus will certainly jump to the higher step to sit along with the statue!! Once, a Muslim blessed by Baba with child came to Baba with sweets. Baba told him to go to the temple of Hanuman and distribute sweets there saying “once Hanuman and Allah were boxing with each other and Allah was defeated”. He was constantly chanting that Allah is the master (Allah Malik) and such saying is only to remove ignorant-conservative view of one’s own religion!

All religions appear to be different due to their externally observed cultures. But, God and path to please God (both these together are called as religion) are one and the same in all religions. The different paths ending in the same centre are taken as the simile for different religions. Here, this simile is applied since religion is mistaken as external culture. If the religion is taken as the path and goal together, there can’t be any difference between religions since goals or paths of all religions are one and the same. God Shiva is said to be the deity of knowledge (Jnaanam Maheshwaraat...), and both Shankara and Shri Sai Baba are the two incarnations of Lord Shiva came for scholars (as Shankara) and for common people (as Shri Sai Baba).

Actually, the original God is unimaginable, but, the three divine preachers took God as awareness. Actually, God is said to be unimaginable mediated in awareness. Whether God is unimaginable or the awareness, the factors of external culture like name, form, language of scripture, external living habits etc., can’t touch the actual unimaginable God even as per the philosophy of Shankara (name and form are myth— Shankara).

2. Union of Religions through sharp analysis:

Shri Swami Vivekananda tried His level best to unite all regions of world. This Swami (Shri Datta Swami) feels that such union can be brought only by deep analysis coming from the faculty of intelligence in brain and not by emotion of mind coming from heart. Now, only brains exist and hearts have disappeared long back! If the logic of intelligence, the highest faculty in human body, gets convinced, no need to convince anyone more in this world! Union of all religions (Sarvamata Samanvaya) is achieved by the following logical argument projected by Shri Datta Swami:

India, the place of Hindu religion, was invented in 1700 AD and till then there was no connection between India and other countries. Till then, neither preaching of Krishna went out nor preaching of Jesus entered in. Each religion says that the disbeliever of their specific God (Krishna or Jesus) will go to hell! Our ancestors before 1700 AD went to hell as per Christianity and ancestors of outer countries before 1700 AD went to hell as per Hinduism! Each religion says that their God is the creator of this one earth and this one entire humanity. This becomes impossible if Gods and religions are different. Essentially one God or essentially one religion exists. That one God alone created this one earth and this one humanity. If one specific God of one specific religion alone exists, such God gave gospel in a specific region without spreading it immediately all over the world, some generations of outer country missed the opportunity of gospel and went to hell for their no fault! This is extreme partiality of God! This blame will not appear in our concept of oneness of all religions.

Our concept is: From the beginning of this creation, the one God, who created this one earth and this one humanity on this one earth, came in different forms with different names till now and gave the same subject of one gospel in different languages. Since subject of all gospels is one and the same, there is no danger of any generation of any region missing this gospel of other region on this earth. One, who follows the subject of gospel of his religion in his region, he/she followed all gospels of all religions in all regions. The follower, anywhere, at any time, goes to God and the disbeliever goes to hell. There is no possibility of partiality of God to any religion of any region.

3. Non-vegetarian food:

Shri Swamiji says that Sai Baba is not God since He was a non-vegetarian. If so Shri Rama was also non-vegetarian as per the proof from Valmiki Ramayanam. It is 8^th wonder of the world that Shri Swamiji says Shri Rama as God and simultaneously denies Shri Sai Baba as God! I agree that non-vegetarian food is a sin since it provokes killing of innocent living beings. Actually, Shri Sai Baba only distributed non-vegetarian food to non-vegetarians and never ate the non-vegetarian food. He was always claiming as Hindu Brahmin showing ears with holes as proof for the thread marriage happened. Shri Satya Sai Baba also told in message of one Guru Purnima that Shri Shirdi Sai Baba was born in Brahmin family-Bharadwaja Gotram. He told that Lord Shiva and Shakti gave boon to sage Bharadwaja that both of them will be born in His Gotram for three times. Lord Shiva was born as Shri Shirdi Sai Baba. Shiva and Shakti were born as Shri Satya Sai Baba. Shakti will be born as Prema Sai Baba in Karnataka in future. Both these points mutually support with each other.

God comes as human incarnation to rectify all points of humanity. In one coming, He neglects some points stressing on other points. In the subsequent visit, the neglected points are stressed again. All points should not be stressed each time by which human psychology refuses rectification of any point! The human incarnation also follows the neglected points to become friendly with human beings. A person has to jump into mud pond to lift the fallen and the person is also painted by mud. When a person wishes to stop the running strong bull, he catches its neck-rope first, runs along with it for some distance and then only stops it. Similarly, God in human form follows the culture for some time along with the human beings and then only analyses the background to expose the truth. Do you think that Shri Rama, who wept seeing the wounded bird (Jataayu) and Jesus, who pressed the lamb on His heart, are fond of killing living beings for food?

Shri Swamiji says that Baba killed a goat! Nowhere in His life history, such incident was reported. Of course, I don’t know whether Shri Swamiji has taken series of CDs of the entire life of Sai Baba, in which, what he reported might have existed!! The actual incident happened is that Baba asked a devotee, who was a traditional Hindu Brahman, to kill a goat on the day of pious Ekaadashi. The devotee became ready! Baba stopped him and told that He will kill the goat (perhaps Shri Swamiji misunderstood this sentence). The goat, immediately fell down by itself (for God’s sake don’t misinterpret this that Baba killed it and hence it fell down!) and died. This shows the omniscience of Baba. Actually, Baba tested the devotee about his total surrender to Him, in which, devotee votes for God against even justice (sarvadharmaan... Gita).

4. Traditional chain of preachers (Guruparamparaa):

Shri Swamiji criticizes that Baba has no Guruparamparaa like that of Shankara as Narayana-Shankaraachaarya-Chandrasekhara Saraswati. Similarly, Baba has Guruparamparaa: Lord Venkateshwara-Venkusaa Avadhuta-Baba. Baba was keeping very carefully the brick given by His Guru-Venkusaa throughout His life.

5. Bath in Ganga river:

Shri Swamiji says that the devotees of Baba should not take bath in pious Ganga river. I feel that he is correct in this point at least. His reason must have been: since the devotees of Baba are very pure and since the water of Ganga is very impure (highest pollution reported), a pure item should not be dipped in impure water!

6. Authority of the Vedas:

Shri Swamiji says that Baba’s preaching has no mention of the Vedic authority. Fantastic! Even Shri Krishna didn’t quote the Vedic authority anywhere in the Gita to prove that what He said has sanction from the Veda. Does this mean that Shri Swamiji is saying that the Gita is also not valid! Even Shankara wrote certain poems in which the Vedic authority was not given while introducing concepts. All those verses of Shankara are invalid! Shankara quoted the Veda in commentaries since scholars have the nature of getting convinced on seeing the authority from the Veda only. Shankara fulfilled this inevitable requirement. When God says something, it is as good as the Veda since the Veda was composed by Him only. His statement (Veda) can’t be authority for His own statement given elsewhere (as preaching). The Veda means knowledge and not merely a specific statement. If the same concept is in the Veda, the Veda is quoted, even though that specific the Vedic statement is not quoted. A scholar quotes the Veda and gives its misinterpretation. Do you accept that misinterpretation since the Vedic statement is quoted as it is? The preaching of any human incarnation can be found in the Veda or in any scripture of other religion also since every human incarnation is God, who is the author of the scriptures of all religions. Scholars being human beings, being other than God, have to quote the Veda to support their concept since authority is always from outside and never from one’s own self.

Incarnations of God Are Infinite in Number

7. Number of incarnations:

Shri Swamiji says that the Bhagavatam mentions only 22 incarnations and Baba is not in the list. O God! What is the time of composition of the Bhagavatam and what is the time of life of Baba! How the name of Baba can come in the Bhagavatam, which was written long ago? Is there the name of Shankara in that list, whom you worship as incarnation of God Shiva! Shankara was also born later than the Bhagavatam like Baba. I fear, you may even say that Shankara is not incarnation!! Shankara is incarnation from the authority of the Veda, about which only, you are shouting all this time! The Veda says that Lord Shiva is in the form of shaved headed (vyuptakeshaaya...), which means that Shiva was saint Shankara (saint shaves head). The Veda is more authoritative than the Bhagavatam (Shrutireva gariiyasii).

My dear innocent Swamiji! you quote Bhagavatam for the number of incarnations of God. Did you not see the next verse in the same Bhagavatam that incarnations of God are infinite in number (Avataaraa hyasamkhyeyaah...). Some important incarnations of God, which came up to that time of composing the Bhagavatam were only mentioned as 22. Fearing for the incarnations like you, the Bhagavatam says the next verse also!

8. Idol worship:

Shri Swamiji says that the idol of Baba in His temple is not fit for worship since the idols of God in other temples are initiated with life (ritual called Praanapratishthaa). Eureka! The statues in the other temples initiated with life are moving and talking, whereas the statue of Baba is inert since this ritual was not done to it! Life initiation is not bringing even a trace of life into any statue so that it is not moving even half inch! You say that the name of Baba is not in the Vedic hymn of the ritual. Then, since names of other Gods are mentioned in the Vedic hymn and the ritual is meaningful as per your version, life must appear in those statues! But, life is not appearing in those statues as well as in these statues of Baba and so the point is uniform in all cases. In such case, criticism has no place at all due to equality of concept (inert nature) in all statues irrespective of ritual. Even in the statues of Shankara established in your asylums (maths) through this ritual, same common point of inert nature in statue exists. Is there any hymn in the Veda mentioning the name of Shankaraachaarya, who is the latest person like Baba? In fact, no Vedic hymn mentions the name of any deity in this ritual since only initiation of life is mentioned without any name (iha praanah...).

My most beloved Swamiji also says that three requirements must exist in the ritual of life-initiation: 1) Truth (Satyam) 2) Awareness (chetanaa) and 3) deservingness (yogyataa). Swamiji says that the Veda is the final authority, if I remember correctly. Can Swamiji give the Vedic quotation in support of this concept? Please. You must understand the actual intention of this ritual. If life enters the inert statue, it becomes alive human body (since most of divine statues are in human form only). This does not mean that the inert statue becomes alive human body by the ritual performed by just a human priest! The ritual does not introduce life into inert statue. It only says that this inert statue associated with life (by will of God and not by ritual) becomes the human body, which alone is the perfect medium for the entry of the God to become human incarnation for the sake of preaching the humanity (Maanushiim tanu maashritam... Gita). The Veda says that God will never enter inert statue (Natasya pratimaa...). Of course, inert statue can be worshipped by beginners as representation of God (Pratimaa hyalpa buddhiinaam...). The three words of Shri Swamiji can be interpreted in the following way to appreciate him at least in one point. If the inert statue (inert human body) becomes really (truth) alive human body by the will of God (not by ritual), such alive (awareness) human body only deserves (deservingness) to become human incarnation. Victory to Shri Swamiji for giving a good concept!

You should not argue that God entered even the inert pillar while killing demon Hiranyakashipu. If it is so, did the pillar became alive, moved and killed the demon? God entered into alive body of Narasimha (specially created for specific requirement to kill the demon) and came out of the inert pillar to kill the demon. He entered the pillar and also all the objects since Prahlada told that He is everywhere. Hence, this example is not going to affect our concept in anyway.

9. Baba is human incarnation of Datta:

Shri Swamiji has gone to such high level to say that Datta is only a sage born to sage Atri and incarnation of Datta can’t be God. This is the climax of innocence! You take the Bhagavatam as authority in deciding the incarnations of God. Same Bhagavatam says that Atri and Anasuya did lot of penance on Ruksha Mountain for the clarification of a serious Vedic doubt. The Veda says that the only Brahman is creator, ruler and destroyer of the world (yato vaa imaani...). But, Brahma as creator, Vishnu as ruler and Shiva as destroyer of this world are existing separately. This brings contradiction to the Vedic definition of God (Brahman). Then, Brahma, Vishnu and Shiva appeared to whom Atri posed his doubt. All the three were united as one form with three heads fulfilling the Vedic definition. Later on, the couple got three sons: Brahma as Chandra, Vishnu as Datta and Shiva as Durvaasa. Both Chandra and Durvaasa gave their divine essence to Datta and from then Datta is one only appearing with three divine powers. This is one appearing as three forms and the union of three forms to become original one again. This is not simply the history of a sage. You are underestimating the sage. Sage is the highest spiritual soul in the entire humanity. Hence, the absolute highest God selected sage, the highest soul for His human incarnation as Lord Dattatreya. Is this appearing to you as history of sage and not as the highest spiritual knowledge of highest God?

Shri Baba appeared as Lord Dattatreya to devotees. Shri Satya Sai Baba also appeared as God Dattatreya when a photo was taken. Lord Dattatreya is very famous in doing miracles to answer atheists. Had human incarnations of God Datta like Sai Baba been absent, by this time, almost all human beings must have become atheists and Shri Swamiji will not find even a place to stand. Thus, Swamiji is cutting the branch of tree on which he is sitting.

10. Your stand damages peace of world:

My dear Swamiji! If you turn over pages of history of Hinduism itself in this country, you can find mutual killings of devotees of Shaivism and Vaishnavism. It is the total credit of Shankara, whose correlation between all the sub-religions of Hinduism established that the same one God appears in different forms with different names in different religions. Similarly, the credit of unification of religions of world goes to the first personality called as Shri Shirdi Sai Baba. Later on, the credit goes to Swami Vivekananda, Shri Satya Sai Baba etc. The inter religious conflicts are provoked by people like you, which turn to be wild flames of fire of final dissolution of humanity in the name of terrorism etc., as we here blasts of bombs and firing of guns on innocent human beings. God comes in various human forms to arrest this and bring unity in the humanity for the peaceful balance of the world. Shri Shankara was really the first incarnation of God, who came for this purpose in Hinduism. A Kaapaalika tried to kill Shankara for doing such wonderful work by performing black magic causing ‘Bhagandara’ disease! If one helps such divine programme of God, such person shall be blessed by God. If one opposes this program, such soul will fall in the liquid fire of the hell forever.

{Shri Swami told that those devotees propagating this message by E-mails or even hard copies (if necessary translating in to mother tongue), such souls shall receive the divine blessings of Lord Dattatreya through Shri Shirdi Sai Baba}

At the lotus feet of Shri Datta Swami

Donation to undeserving is a sin

O Learned and Devoted Servants of God,

[June 22, 2016] Anil asked: Swami! You told that donation to undeserving is a sin. Then, how to rectify the past sin done due to lack of knowledge of this concept?

Swami replied: Giving milk to a serpent is certainly a sin since it bites several good people also with the strength given by your milk. Naturally, you have to share the sin as a promoter. Four partners share the sin: actual doer, doer behind curtain, promoter and supporter (Kartaa, Kaarayitaa chaiva, prerakashcha, anumodakah...chatvaarah sama bhaaginah...). Hence, the Veda says that you should donate only after deep analysis (Samvidaa deyam). If you donate to undeserving, don’t think that simply that much money is wasted. You have actually purchased sin by that much money. It is not simple zero; it is complicated minus sign. Donation is a double edged sword. Either it gives you good result or gives you bad result. Only two options are there. There is no third neutral option of zero as wastage. The whole problem comes in being hasty to do the most dangerous donation. You are always worried about place and time, but not deservingness of receiver. “Today is Shivaratri, this place is Kashi, we are going back by tomorrow. Let us donate something to somebody today itself”—this hasty donation brings negative results. When you donate to really deserving person, that day is Shivaratri and that place is Kashi (Deshe Kaalecha Paatrecha... Gita). Krishna never donated anything to anybody. When He found Sudama (Kuchela), He donated everything to him. He was real devotee and not aspiring anything from Krishna. The Veda says that the two deserving characteristics for donation are: divine knowledge and non-aspiration of anything from you (Shrotriyasyachaakaamahatasya...).

The Veda further says that the donor should not be proud with ego and donation must be always done with lot of shy and humility (Hriyaa deyam, Bhiyaa deyam). All this creation is the wealth of God only. You are donating the wealth of God given by God to you. Sometimes, God comes straight to you as a beggar hiding His donation to you. He drops a note of Rs.100/- in your way without your knowledge. You think that you were lucky to get it and also think that since you have made effort to come by that way, you have got the reward. The truth is that you may come in anyway, God is dropping that note in your selected way only. After the note is received by you, God will come as a pitiable beggar begging for one rupee only to test your charity. Even if you recognize Him as God, if you are intelligent, you will say to the beggar “sorry, no change!” When Krishna begged for five villages only for the sake of Pandavas, blind king Dhrutarashtra told Krishna “O God! What can I do? My bloody son is not listening to me”. At the end, the king was caught in the fire of forest and prayed Lord Krishna to save him. Lord appeared and told the fire to pacify. The fire did not pacify due to the will of Lord only. Then Krishna told “O king! What can I do? This bloody red fire is not listening to Me”. God knows when, where and how to retort!

Sometimes God is totally hidden or partially hidden or totally revealing Himself. Krishna killed several demons from the birthday itself and protected all the villagers from several dangers there by revealing Himself to be God clearly. In spite of that, several Gopikas made complaints to His mother regarding His stealing butter! Jesus showed several miracles and gave excellent spiritual knowledge. In spite of this, people crucified Him. Ego and jealousy blended with blind attraction to worldly bonds surpass even the highest value of the greatest God!

Once the sin is committed, it is recorded in the file of any soul through miraculous audio-video system called Chitragupta. Due to this system, the sin appears as an audio-video cassette. There is no need of any more witness as required in our present honourable courts. The deity of justice in the hell stands with open eyes without any black cloth covering them since the deity sees directly the case and gives appropriate judgement. No witness and no lawyers are required. This divine system is extended to some extent to this world as the present audio-video technology.
The only way to escape the punishment of past sin is non-repetition of sin practically due to reformation by spiritual knowledge. Hence, if the sin is not repeated from today onwards, all the punishments of such type of sins get cancelled. But, remember that the file of the soul remains as it is since file is a record of various types of other sins also already committed. This file is called Samchita. Future punishments shall be added in this file in the name Aagami. The fruit to be enjoyed in this world itself is called as Praarabdham, which is of two types: 1) the past fruit that caused the present life and 2) the fruits of present intensive deeds (good or bad) did in this life to be enjoyed in this world itself immediately. The heaven and hell exist in the upper worlds for all normal routine deeds, but, both the heaven and hell exist here in this world also for intensive deeds.

How to get the total file destroyed so that we can escape the punishments of all our past sins computerized as various types? Deletion of one type of sins cannot bring total solution. For this, total reformation is needed so that non-repetition of all types of sins can take place. This is possible only when you enter into work of propagation of spiritual knowledge in this world. During the propagation, concepts are again and again get repeated continuously and this process of impressions on mind (Mananam) leads to digestion of concepts permanently in your brain (Nididhyaasa). The Veda says “Here, memorise and digest” (shrotavyo...). Since you are in the work of divine service of propagation of spiritual knowledge, God will order to keep your file in cold storage since the soul in the work should not be disturbed by implementation of the file. Of course, the interests are continuously added in the file. Don’t worry about this interest. Once you are totally reformed, your file, the record of principle and interest shall be burnt since there is no need of punishments if the soul is really reformed, proved by non-repetition of any type of sin from today onwards.

At the lotus feet of Shri Swami
-Prasad

పురోహితులగు బ్రాహ్మణోత్తములారా! లెండు. మేల్కొనుడు. వేదములను బట్టీపట్టుట మానుడు.

పురోహితులగు బ్రాహ్మణోత్తములారా!

శ్రీ దత్త స్వామి ఉపన్యాసము (తెలుగు అనువాదము) : 'ప్రవృత్తించ నివృత్తించ జనా న విదు రాసురా:' అని గీతలో భగవానుడు చెప్పియున్నాడు. దీని అర్ధము - 'రాక్షస స్వభావముగల ఈ మానవులకు మోక్ష మార్గమే కాదు, లౌకిక మార్గము కూడ తెలియదు'అనియే. రాక్షస స్వభావము అనగా - స్వయముగా తెలియదు, పరులు చెప్పినది వినరు అనియే. అజ్ఞానముతో కూడిన అహంకారమే దీనికి కారణము. లౌకిక కర్తవ్యములగు వివాహము మొదలగు శుభకార్యములు ఎట్లు చేయవలెనో తెలియక, అవసరమైనది చేయక, అనవసరమైనది చేయుచు, ప్రవృత్తిలో కూడా మూఢులగు చున్నారు. మధ్యతరగతి కుటుంబమునకు చెందిన ఒక భక్తుడు లక్షన్నర కూతురికి కట్న కానుకల క్రింద ఇచ్చి, ఐదు లక్షలు పెట్టి పెళ్ళి చేసినాడు. దీనికి తారుమారుగా చేయవలెను. ఐదు లక్షలు కూతురికి ఇచ్చి లక్షన్నరతో   పెళ్ళి చేయవలెను.  అసలు ఆరు  లక్షలు కూతురికి ఇచ్చి, అరలక్షతో పెళ్ళి చేయుట

ఉత్తమము. ఒకరు 'ఎంత ఎక్కువ ఖర్చు చేసిన అంత ప్రేమ కూతురిపై ఉన్నట్లు' అని అన్నారు. ఈ మాట ఎంత మాత్రము నిజము కాదు. ఎంత కూతురి పేరు మీద పెట్టినావో అంత ప్రేమ కూతురిపై ఉన్నది అనుట ముమ్మాటికి నిజము. నీవు ఖర్చు పెట్టినదంతయు నీ అహంకారమును వ్యక్తము చేయు ఆడంబరమే కాని ఇది నిజముగా ప్రేమ కాదు. ఇట్టి భావమే రాక్షసత్వమని గీతావచనము (ఈశ్వరోహమహం ...). 'ఇట్లు ఖర్చు పెట్టుట జీవితములోని మధురస్మృతి' అని కొందరు వాగుచుందురు. ఇట్లు వాగువారిలో రెండు వర్గములున్నవి. మొదటి వర్గము - పెళ్ళి ఖర్చులో దోచుకొనిపోవు మేళము, పూల పందిరి మొదలగు వ్యాపారులు. వీరు తమ వ్యాపారము సాగుటకై ఇట్టి మాటలు కల్పించినారు. వీరు వ్యాపార వృద్ధికై ఇట్లు చెప్పుటలో కొంత న్యాయమున్నది. ఇక రెండవ వర్గము వారు బంధు మిత్రులు. వీరు ఇట్లు చెప్పుటకు కారణము - పెళ్ళి ఖర్చు చేత నీవు నలిగి బీద వాడైనచో నీ కన్న వారు సంపన్నులుగా పై స్ధాయిలో

ఉండగోరుటయే. ఇట్టి కోరిక వారికి తెలియకయే అంతరాత్మలో దాగియుండును. దీనిని అవ్యక్త ప్రాక్తన సంస్కారమందురు (sub-conscious state). దీని వలన అకారణముగా కొన్ని మాటలు పలుకుట, కొన్ని పనులను చేయుట జరుగుచుండును. కన్యాదాత మనస్సులో కూడా అతడు గుర్తించని సంస్కారము దాగి యుండును. అట్టి సంస్కారము ఏమనగా - అతని మనస్సులో కీర్తి కాంక్ష దాగి యుండును. పది మంది తన చుట్టూ చేరి తాను చేయు ఘనకార్యమునకు ప్రశంసాభావముతో తన చుట్టూ జనులు చేరి యుండవలయుననియే. అట్టి అవకాశము తాను ఏదో ఒక లోకోద్ధరణ కార్యము చేసినపుడు జనులు అట్లు చుట్టూ చేరవలయును గానీ ఈ విధముగా కాదు. కానీ తన జీవితములో అట్టి అవకాశము లేనపుడు ఈ విధముగానైనను సంతృప్తిపడు అవకాశముగల కీర్తికాంక్షయే దీనికి అసలు కారణము. ఈ కారణమును కప్పిపుచ్చి 'కూతురిపైగల ప్రేమతో పెళ్ళి బాగుగా చేయుచున్నాను' అని పలుకుచుండును. ఈ సంస్కారము చాలా మందికి తెలియకపోవుట వలన, అది వారిలో ఉన్నట్లు  ఎవరైననూ చెప్పినను అంగీకరించజాలరు.

నీవు నీ స్ధాయిని అనుసరించి ఖర్చు చేయవలెను. ధనవంతులను అనుసరించి పులిని చూచి నక్క వాతపెట్టుకొన్నట్లు చేయరాదు. అట్లు అనుకరించి మధ్య తరగతి కుటుంబీకులు అప్పులపాలై అలమటించుచున్నారు. సంపన్నులు కూడా 100 కోట్లు కట్నకానుకల నిచ్చి 5 కోట్లు పెట్టి పెళ్ళి చేయుచున్నారు. అనగా కట్నములో 20వ వంతు పెళ్ళి ఖర్చు చేయుచున్నారు. కాని మన మధ్య తరగతి వారు కట్నకానుకల కన్న 20 రెట్లు పెళ్ళి ఖర్చు చేయుచున్నారు? కట్నకానుకల నిషేధముపై నినాదము చేయుచున్నవారు అనవసర పెళ్ళి ఖర్చుల నిషేధముపై ఏల నినాదము చేయరు? కట్నకానుకలను దాచుకొను అవకాశము కలదు. కాని జారిపోయిన పెళ్ళి ఖర్చులకు అట్టి అవకాశమే లేదు కదా! నీవు ఆరు లక్షలను కూతురి పేర పెట్టినచో అది ఎన్నో రెట్లు అగును. ఆమె కష్టములలో అక్కరకు వచ్చి ఆమె జీవితము మధురముగనుండును. కష్టములు వచ్చినపుడు ఆ మధుర స్మృతిని ఎంత తలచినా కష్టములు పోవునా? దోచుకొని పోయిన మేళము, పూల పందిరి వారు వచ్చి కష్టములను తీర్చెదరా?

నీవు  పెళ్ళి చేయునపుడు బంధు మిత్రులను పిలచి అన్న వస్త్రాది దాన మర్యాదలను చేయుచున్నావు. దానము అపాత్రులకు చేసినచో పాప ఫలము వచ్చి, వధూవరులు కష్టముల పాలు అగుదురు. పాత్రులకు ఇచ్చినచో పుణ్యము వచ్చి వధూవరులు సుఖపడుదురు. పాత్రులకు దానము చేయక పోవుట, అపాత్రులకు దానము చేయుట - ఈ రెండునూ పాపములని భారతములో వ్యాస వచనము. నీవు పెండ్లికి పిలచినపుడు పాత్రులు ఎవరు అను విచక్షణతో పిలువలేదు. కేవలము గుడ్డిగా బంధు మిత్రులను పిలచినావు. వారిలో చాలా మంది నిజముగా అపాత్రులే. నివృత్తిలోనే కాదు, కనీసము ప్రవృత్తిలో కూడా ధర్మము లేనివారే. ఇట్టి వారి ఆశీస్సులతో వధూవరులు అనేక కష్టముల పాలగుచున్నారు. కావున గీత ఆరంభములో గుడ్డి బంధు వ్యామోహముతో నున్న అర్జునుని వలె కాక, విచక్షణతో పరులైనను పాత్రులను పిలచి సన్మానించినచో వధూవరులు సుఖింతురు. అట్టి పాత్రులు దొరకనిచో బిచ్చగాండ్రకు అన్న దానము చేయుము. వారు కనీసము అన్నము పారవేయక తిందురు. వడ్డించిన ఆహారమును కణము కూడా పారవేయక తినుటయే భోక్త   యొక్క కనీస యోగ్యతా లక్షణమని వేద శాసనము (అన్నం న పరిచక్షీత ...). ఈనాడు పెళ్ళి విందులో ఎంత ఆహారమును పారవేయుచున్నారు! ఒక చోట విందు జరుగు చున్నది. గోడకు ఇటు వైపు ఆహారమును పారవేయుచు కొందరు విందును ఆరగించుచున్నారు. గోడకు అటు వైపు పారవేసిన ఆహారమును బిచ్చగాండ్రు వెతికి వెతికి తినుచున్నారు. అప్పుడు అచ్చట ఉన్న శ్రీ సత్యసాయి భగవానుని ఒక భక్తుడు ఇలా ప్రశ్నించినాడు. 'ఏమిటి ఈ సృష్టి వైపరీత్యము! ఒక వైపు అట్లు పారవేయుట! మరొక వైపు అట్లు ఏరుకొనుట!' బాబా ప్రశాంతముగా  పలికినారు. 'ఆ ఏరుకొను వారు పూర్వ జన్మమున ఇట్లు పారవేసినవారే. నాడు పారవేసిన దానిని నేడు వెతుకుకొను చున్నారు'. కావున ఆహారమును పారవేసినవారు మరు జన్మలో బిచ్చగాళ్ళ జన్మ నెత్తుదురు. అంతే కాదు. పెళ్ళి విందును ఏర్పాటు చేసిన కన్యాదాతయు, అట్టి వారిని తీసుకు వచ్చిన వరుని తండ్రియు, ఆ పాపము యొక్క భాగస్వాములై (కర్తా కారయితాచైవ ...), ఎన్ని విస్తర్లలో ఆహారము పారవేయబడినదో అన్ని జన్మలు బిచ్చగాళ్ళుగా పుట్టుదురు. ఆహారమును కణము కూడా పారవేయరాదని వేద వచనములో (పరిచక్షీత ...) 'పరి' అను ఉపసర్గ బోధించుచున్నది. అట్లే ధనమును పైసయు దుర్వినియోగము చేయరాదు. అట్లు చేసినచో దరిద్రులుగా జన్మింతురు. కూతురికి ఇచ్చుట, పాత్రులకు ఇచ్చుట, బిచ్చగాళ్ళకు దానము చేయుట ధన సద్వినియోగము. అపాత్ర్ర దానము, అనవసరముగా  స్ధాయికి మించిన ఖర్చు ధన దుర్వినియోగము.

అన్నమును పారవేసినవారు అన్నపూర్ణను, ధన దుర్వినియోగము చేసినవారు లక్ష్మీదేవిని, అవమానము చేసిన వారు కావున శివకేశవుల క్రోధమునకు గురి అగుదురు. కన్యాదాత, వర పక్షము వారిని తన శక్తి  భక్తుల ననుసరించి అతిధి మర్యాదలను చేయుచున్నాడు. అతిధి దైవ స్వరూపమని వేద ధర్మము. ఈ మర్యాదలే పెళ్ళి ఖర్చు యొక్క స్వరూపము. మర్యాదలను ఎవరైనను సహజముగా మన:స్పూర్తిగా చేయవలయునేగాని, ఫలానా మర్యాదలు చేయవలయునని అడుగరాదు. అడిగి బలవంతముగా చేయించుకొన్నవి మర్యాదలు అనబడవు. అభిమానముతో మన:స్పూర్తిగా చూపించు భక్తి గౌరవములే నిజమైన మర్యాదలు. కన్యాదాతచేయు సహజమైన మర్యాదలను మంచి దృష్టితో స్వీకరించుటయే ఉత్తమ సంప్రదాయము.

వివాహముయొక్క ముఖ్య ఉద్దేశ్యము: అచ్చట చదువు మంత్రముల యొక్క అర్ధములను తెలుసు కొనుటయే.  వివాహ సంస్కారము యొక్క ప్రధాన లక్ష్యము: గృహస్థాశ్రమములో ధర్మార్ధ కామములకును తరువాత వానప్రస్థములో మోక్ష సాధనకు కావలసిన అన్యోన్య సహకారమునకు మూలమైన దైవానుగ్రహమును దైవ స్తుతులచే సాధించుకొనుటయే. ఆ దైవ స్తుతులే వివాహ మంత్రములు. కానీ, మంత్రముల యొక్క అర్ధములను పురోహితుడు తెలియక పోవుటచేత ఆ అర్ధముల యొక్క వివరణములు అందించబడుటలేదు. కావున ప్రధాన లక్ష్యముపై ఉండవలసిన దృష్టి ఎప్పుడో జారిపోయినది. అనవసరమైన ఇతర లక్ష్యములు అచ్చట చోటుచేసుకొన్నవి. అవియే వేడుకల ఆడంబరములు, బహుమతుల వ్యాపారము, పరస్పర ఆక్షేపణములు, కన్యాదాతను బెదరగొట్టు విమర్శలు మొదలగునవి. ఈ విధముగా ఈ వివాహ సంస్కారము భ్రష్టమైనది. దీనికి మూలకారణము పురోహితుడు కేవలము వేదమును బట్టీపట్టి వేదార్ధమును తెలియలేక వివరించలేక పోవుటయే. ఇతర మత గ్రంధములు వారి మాతృభాషలో ఉండుట చేత ఇతర మతస్ధులు సంస్కారములు చేసుకొనునపుడు వారికి ఈ దు:స్ధితి పట్టలేదు. హిందూమతములో ప్రాచీన ఋషులు తమ మాతృభాష సంస్కృతము కావున ఈ మంత్రములను ఎట్టి వివరణలేకయే అర్ధము చేసికొనెడివారు. కాని ఈనాడు సంస్కృత భాష పురోహితులకే రాదు. కావున మంత్రార్ధ వివరణకు ఎట్టి అవకాశములేక దురాచారములకు దారితీయుచున్నది. ఉదాహరణమునకు: ఆబ్దికమునకు వచ్చిన భోక్తలు అన్నసూక్తమును పఠించుచు దాని అర్ధము తెలియక ఆహారమును పారవేయుచున్నారు. భోజనముకు ముందే యజమాని 'నీకు ఇష్టమైనది ఉంచుకొని ఇష్టము కాని దానిని త్యజించుము' అని చెప్పుచున్నాడు (యత్‌ రోచతే ...). ఈ వాక్యము సంస్కృతములో ఉండుటచే ఎవరికిని అర్ధమగుటలేదు. ఈ వాక్యము ప్రకారముగా భోక్తలు ఇష్టము కాని పదార్ధములను ఎంగిలి చేయకముందే దొప్పలో ఉంచవలెను. వారి భోజనము తరువాత ఈ దొప్పలో ఉన్న పదార్ధములను గురించి యజమాని 'వీటిని ఏమి చేయవలయున'ని ప్రశ్నించును (అన్న శేష: కింక్రియతాం ...). అప్పుడు భోక్తలు వాటిని ఎంగిలి చేయలేదు కనుక 'ఇష్టులతో కలసి భుజించమ'ని పలుకుదురు (ఇష్టై: సహ భుజ్యతాం ...). ఎంగిలి చేసినది ఇతరులు తినరాదు (యదుచ్ఛిష్ట మభోజ్యం చ...) కనుకను, ఆహారమును పారవేయరాదు   కనుకను (అన్నం న పరిచక్షీత ...), ఈ ఏర్పాటు ఇట్లు చేయవలసి వచ్చినది. ఆపస్తంబ సూత్రములు సూచించిన దొప్ప యొక్క అంతరార్ధమును మనము నేడు పాటించ వలయును. అది ఎట్లు అనగా - నీవు వడ్డించునపుడు భోక్తకు ఇష్టమా కాదా? అని అడిగి వడ్డించుము. లేదా విస్తరి వద్ద ఒక పళ్ళెమును ఉంచి ఇష్టములేని పదార్ధములను ఎంగిలి చేయక ముందే దానిలో ఉంచమని వారికి విన్నవించుము. విందులో కూడా వడ్డన తరువాత కొందరు పళ్ళెములను తీసుకొని తిరుగుచు ఇష్టములేని పదార్ధములను ఎంగిలి చేయక ముందే వాటిలో ఉంచమని తినువారికి చెప్పవలెను. కొందరు పారవేసిన అన్నమును జీవరాశులు భుజించును కావున పుణ్యమేనని కుతర్కము చేయుచున్నారు. అట్లు జీవరాశులకు అన్నము పెట్టుట నీవు తినక ముందే చేయవలయునని వేద వచనము. మరియు పారవేసిన అన్నము భూతరాశులు తినకపోవు అవకాశము కూడా కలదు. అప్పుడు పారవేసిన అన్నము చెడి రోగకారక క్రిములను పుట్టించుచున్నది. ఆ క్రిములు దైవ భక్తులగు సజ్జనులను రోగములతో బాధించినప్పుడు నీకు పాపము కలిగి దానివలన బిచ్చగాని జన్మమునెత్తుచున్నావు.

వేదార్ధము తెలియక మరియు దానిని చర్చించక పోవుటవలన ఇచ్చట అనేక  అపార్ధములు వచ్చినవి. 'ఇష్టములేని దానిని త్యజించుము' అనగా 'తిన్నంత తిని పారవేయమ'ని అపార్ధమును తీసినారు. అట్లు  పారవేయుటకే ఆ దొప్పను ఉపయోగించినారు. అట్లు పారవేసిననే భోక్త సంతృప్తి చెందినట్లుయని విపరీతార్ధమును సృష్టించినారు. అన్న శేషము అనగా వంట ఇంటిలో మిగిలిన వంట అని అన్నారు. అది ఎటూ అందరూ తినుటకే వండినది కావున దానికి భోక్తల అనుమతి అవసరము లేదు. వీటినన్నింటిని అన్నము పారవేయరాదన్న వేద ప్రమాణము ఖండించుచున్నది. వేద ప్రమాణమునకు ముందు ఎట్టి వాదములు నిలువజాలవు గదా (శ్రుతి స్మృతి విరోధేతు ...)! మరియూ యోగశాస్త్రము ప్రకారము పొట్టకు సగభాగమే భుజించవలయును గదా! అర్ధము తెలియక పోవుట అను అజ్ఞానముతో పాటు జ్ఞానులు చెప్పునది తిరస్కరించుట అను అహంకారము ఏర్పడుట వలన రాక్షసత్వము వచ్చినది. దైవము రాక్షసులను ఎప్పుడునూ శిక్షించుచునే ఉన్నది. అజ్ఞానులగు ఇతరులు తప్పు చేసినచో క్షమించవచ్చును గాని, లోకమును నడిపించవలసిన గురువులే తప్పు చేసినచో క్షమార్హులు కారు. కావుననే పురోహితులకు దరిద్ర బాధ అంటుకొన్నది. అన్నపూర్ణయు ధాన్యలక్ష్మియు అగు అన్నమును పారవేయుట వలన ప్రతిరోజు ఆహారమును అన్వేషించవలసిన స్థితికి దిగజారినారు.

వేదార్ధము తెలియక పోవుటవలన యజ్ఞ స్వరూపము గూడా అపభ్రష్టమైనది. అర్ధము తెలియని వేద పాఠకుడు అధముడని స్మృతియే చెప్పుచున్నది (అనర్ధజ్ఞో... పాఠకాధమా:).  అగ్ని మూడు విధములు: లౌకికాగ్ని, వైద్యుతాగ్ని మరియు దేవతాగ్ని. లౌకికాగ్ని అనగా సమిథలతో చేయుమంట. వైద్యుతాగ్ని అనగా విద్యుత్‌కు సంబంధించినది అనగా విద్యుత్‌ శక్తి. ఇక దేవతాగ్ని అనగా దేవతా స్వరూపమై జఠరములో ఉండు వైశ్వానరాగ్ని అనబడు ఆకలి మంటయే (అహం వైశ్వానరో భూత్వా ... గీత). మొదటి రెండు అగ్నులు యజ్ఞ సాధనములు. అనగా వీటి సహాయము చేత ఆహారమును వండ వలయును. ఇట్లు వండిన ఆహారమును ఆకలి మంట గల వానికి పెట్టుటయే యజ్ఞ పరమార్ధమైన హోమము.  ఈ ఆకలి మంటయే దేవతా స్వరూపమైన వైశ్వానరాగ్నియై ఉపాసించ బడవలసిన యజ్ఞము యొక్క ఉపాస్యాగ్ని అనబడును. ఇట్లు శ్రేష్ఠమైన ఆహారమగు ఘృతము మరియు అన్నమును ఆకలితో ఉన్నవానికి పెట్టుటయే యజ్ఞము. ఘృతము అనగా నేతితో కూడిన అన్నము లేక నేతితో కలిపి వండబడిన పిండివంట యగు ఆహారమని లక్షణావృత్తి శాస్త్రము ద్వారా గ్రహించ వలెను. ఇట్లు గ్రహించక ఘృత శబ్దమును కేవలము నేతిగాను, అగ్ని శబ్దమును లౌకికాగ్నిగాను,  అర్ధము తీసుకొని నేతిని నిప్పులలో పోసి తగులపెట్టువాడు మూఢుడని విష్ణు అవతారమగు కపిల ముని భాగవతములో బోధించినాడు.  మరియు భాగవతములో కృష్ణ భగవానుడు యజ్ఞములో వండిన అన్నమును అగ్నిలో సమర్పించకముందే ఆకలితో నున్న గోపాలురకు పెట్టమని మునిపత్నులకు బోధించినాడు. అగ్నిలో ఆహారమును దగ్ధము చేయుటయే వేదార్ధమైనచో భగవానుడు వేదధర్మమును విరోధించెడివాడా? ఇట్లు ఆహారమును తగులపెట్టు దురాచారము కూడా వేదార్ధము తెలియక పోవుటవలననే వచ్చినది. వీరి అన్న దారిద్య్రమునకు ఇది ఒక కారణము. ఇట్టి యజ్ఞ ధూమము వలన వర్షములు కురియవనియు, దాని వలన కరువులు, వరదలు, వాతావరణ కాలుష్యము మొదలగు ప్రమాదములు వచ్చునని నేటి విజ్ఞాన శాస్త్రము నిరూపించుచున్నది. ఈ ధూమము వర్ష కారణమని పలుకుట ఎంత వెర్రి తనము!

యజ్ఞము విజ్ఞాన శాస్త్రముతో సమన్వయింపబడవలెనని వేదవచనము (విజ్ఞానం యజ్ఞం తనుతే...). నాడు జనసమ్మర్దము తక్కువగానుండి వృక్షములు ఎక్కువగా నున్నందున యజ్ఞ ధూమము వాతావరణ కాలుష్యమును కలుగజేయ లేదు. నాడు ఆ ధూమము చేత ఆశ్రమములలో దోమలను పారద్రోలుట, అగ్ని నిరంతరము వెలుగుటచేత క్రూర జంతువులు దూరముగా పోవుట మొదలగు ప్రయోజనములు ఉండి ఉన్నవి. కానీ నేడు అట్టి అవసరములేదు. మరియు వైద్యుతాగ్ని కూడా భౌతికాగ్నియే కావున విద్యుత్‌ శక్తితో పనిచేయు పోయిని కూడా వంటకు ఉపయోగించుటలో  తప్పు లేదని స్పష్టము. బ్రహ్మజ్ఞుడగు సద్గురువునందు సర్వదేవతలు వసింతురు (యావతీర్వై ...). అట్టి సద్గురు పురోహితుని ఆకలి మంట నీ ఆహారముచే సంతృప్తి చెంద, సర్వ దేవతా తృప్తి వలన వర్షములు కురియును. ప్రాచీన కాలములో లౌకికాగ్నిని జ్వలింపచేయుటకు కొంచెము నేతిని చక్షుషీ హోమములను పేరున వాడినారు. దీనికి కారణము అగ్నిని జ్వలింపచేయుటకు కిరోసిన్‌ వంటివి నాడు లేకపోవుటచే, నేతిని వాడినారు. మిగిలిన ఘృతము (ఘృతాహారము) నంతయు ఆకలిగొన్న వారికి ఆహారముగా ఇచ్చుటయే యజ్ఞము. పానీయములను ఇచ్చుట సోమ యజ్ఞము. అల్పాహారమును ఇచ్చుట హవిర్యజ్ఞము. భోజనము పెట్టుటయే పాక యజ్ఞము. ఆకలితో ఉన్న పురోహితుడే అగ్నియని ప్రధమ వేద ప్రధమ మంత్రము (అగ్ని మీళే ...). అట్టివానిని మొట్టమొదట ఆహార దానముచే అర్చించమని అగ్ని శబ్దము యొక్క అర్ధము కావున అగ్రి శబ్దము నుండి అగ్ని శబ్దము పుట్టినది. గురువగు ఆ పురోహితుడు ఆహారమును స్వీకరించి జ్ఞానమును బోధించు జ్ఞానాగ్ని స్వరూపునిగా  చెప్పబడుచున్నాడు (ఆగ్నేయోవై బ్రాహ్మణ:). కేవల శబ్దమాత్రముగా చెప్పబడు మంత్రముతో చేయు కర్మ, ఫల రహితమని యాస్క మహర్షి వచనము (అనగ్నావివ). .కావున కేవల వేద ధ్వని ఏమియూ చేయజాలదు. కావున వేదమును బట్టీపట్టుట మానుకొని వేదార్ధబోధను చేయు జ్ఞాన యజ్ఞమును నిర్వహించు గురువులుగా పురోహితులు మారవలెను. వ్రాత సాధనములు లేని పూర్వ కాలమున వేదములను కంఠస్ధము చేసి పరంపరగా అందించ వలసిన అవసరము ఉండి ఉన్నందున, బట్టీపట్టి వేదములను రక్షించుట చేసిన ప్రాచీనులు అభినందనీయులే. నాడు బట్టీపట్టుటతో పాటు వేదార్ధ విచారమును కూడా చేసి వేద పాఠకులేకాక వేద పండితులుగాను ప్రసిద్ధినొందిరి (అధ్యేతవ్యో జ్ఞేయశ్చ ...). అసలు వేద శబ్దమునకు అర్ధమే జ్ఞానమైనపుడు (విదుల్‌ జ్ఞానే ...) వేదార్ధము ఎంత ముఖ్యమో ఆలోచింపుడు.

ఉపనయనములో గాయత్రీ మంత్రోపదేశము కూడా అర్ధము తెలియక వెర్రి దోవలకు దారి తీసినది. ఉప-నయనము అనగా జీవుని దైవము వైపునకు త్రిప్పుటయే. జీవులను దైవము వైపునకు నడిపించు వాడే బ్రాహ్మణుడని శబ్దార్ధము (బ్రహ్మ నయతి ఇతి బ్రాహ్మణ:). గాయత్రి అనగా గానముచే దైవమును ప్రార్ధించుటయే (గాయంతం త్రాయతే ...). ఆనగా ప్రతి జీవునకు బాల్యములో  భగవంతుని గురించిన గానమును నేర్పించుటయే ఉపనయనము మరియు గాయత్రీ మంత్రోపదేశము. దీనికి కులము మరియు లింగముల విచక్షణ లేదు. ఒకానొక వైదిక ఛందస్సు పేరు గాయత్రి (గాయత్రీ ఛంధ:). గాయత్రి, దేవతా నామము కాదు. సృష్టిని చేయు సవితయనబడు భగవంతుడే దేవత (సవితా దేవతా...). ఇట్లు వేదార్ధ విచారమును చేయక గాయత్రి అనగా దేవతయనియు, గాయత్రీ ఛందస్సులో గల ఒకానొక పద్యమును గాయత్రీ మంత్రమనియు, అది కేవలము ఒకానొక కులములో గల పురుషులకు మాత్రమే వర్తించుననియు అపార్ధము చేసి హిందూమతములో కుల ద్వేషమునకు, లింగ వివక్షతకు దారిజూపి, హిందూమతములో ఐకమత్యమును పాడుచేసియున్నారు. గానమయమై, అర్ధము తెలియు మాతృభాషలో పదే పదే ఉచ్చరింపజేయు భగవంతుని గుణగానమే గాయత్రీ మంత్రము. వీరు చెప్పు గాయత్రీ మంత్రములో గానమేలేదు. అర్ధము తెలియదు. మనస్సునకు ఆకర్షణ లేదు. బలవంతముగా పదే పదే ఉచ్చరించుట చేత అది గాయత్రీ మంత్రమే కాదు. మనస్సును ఆకర్షించి పదే పదే మననము చేయించు దైవగానమే గాయత్రీ మంత్రము. అప్రయత్నముగా మనస్సును ఆకర్షించునదియే మంత్రము (మననాత్‌ ఇతి). అట్టి ఆకర్షణమును కలుగజేయు శక్తి వచనముకన్నను, పద్యముకన్నను గానమునకే ఎక్కువ కలదు. కావున గానాత్మకమైన భగవంతుని గీతము సర్వ శ్రేష్ఠమని చెప్పుటయే గాయత్రి యొక్క శ్రేష్ఠ తత్త్వము. అందుకే వచనమైన యజుర్వేదముకన్నను, పద్యమైన ఋగ్వేదము కన్నను, గానమైన సామవేదమే సర్వ శ్రేష్ఠమైనది (వేదానాం సామవేదోస్మి - గీత). విశ్వములోగల అన్ని భాషలకు ఇది వర్తించును కావున విశ్వ జనులకు అందరికిని హితముచేయు బోధకుడే విశ్వామిత్రుడు అనబడుచు దీనికి ఋషి అయి ఉన్నాడు (విశ్వామిత్ర ఋషి:).

వేదార్ధమును బోధించిననాడు పురోహితుడు ఆచార్యుడై వెలుగునని వేదధర్మము (ఆచార్యవాన్‌ పురుషో వేద...). ఉదాహరణకు: ఉపనయనములో మూడు పోగులుగల యజ్ఞోపవీతమును ధరించుటలో త్రిగుణ స్వరూపమైన ప్రకృతి రూపమగు మనుష్య తనువును ఆశ్రయించిన పరబ్రహ్మమగు సద్గురువును ఆశ్రయించి గానముతో కీర్తించవలయునని చెప్పుటకై జందెమును పట్టుకొని గాయత్రిని జపించుటలోని అంతరార్ధము. ఊహలకు సైతము అందని పరబ్రహ్మము, త్రిగుణ ప్రకృతి రూపమును ఆశ్రయించి అవతరించునని బోధించుటయే బ్రహ్మూెపదేశము.   సాక్షాత్తు పరబ్ర్రహ్మమును పట్టలేము కావున అది ఆశ్రయించిన ప్రకృతి-ఉపాథిని ఆశ్రయించుటచేత పరబ్రహ్మముయొక్క సమీపమునకు (ఉప) పోగలమే (నయనము) తప్ప అన్య మార్గము లేదు. సూర్యోపస్థాన ప్రకరణములో అచేతన  ప్రకృతి రూపమగు సూర్యుని, పరబ్రహ్మకు ప్రతీకగా (ఆదిత్యం బ్రహ్మేతి...) ఉపాసించుట విషయము. ఆదిలోనే త్రిగుణ ప్రకృతి రూప మానవ రూపమగు సద్గురువును అన్వేషించుట కష్టముగాన, అచేతన ప్రకృతి రూపమును ప్రతీకగా    ఉపాసించునప్పుడు సృష్టి అంతయు త్రిగుణ స్వరూపమే కావున మూడు పోగుల జందెము ఇచ్చట కూడా సమన్వయించును. బ్రహ్మచర్యమునుండి తిరిగి వచ్చిన తరువాత (సమావర్తనము), సద్గురువును ముక్తి మార్గమునకు అన్వేషించుట వేదోక్తము (సగురు మేవాభి గచ్ఛేత్‌). ఇట్లు మంత్రములను ఆయా ప్రకరణ విషయములకు అనుసంధానము చేసి అన్వయించి వివరించవలయును. ప్రకరణార్ధమే తెలియనివారు ఇక మంత్రార్ధ సమన్వయమును ఎట్లు చేయగలరు? ఇట్లు అసలు అర్ధము తెలియకపోవుట వలన వేడుకలు దూరి ఈ సంస్కారములను పెడద్రోవను పట్టించుట వలన బ్రహ్మజ్ఞాని అగు వటువును సైతము 'వడక పెళ్ళికొడుక'ని పిలచుచున్నారు!

వివాహమును జరిపించునపుడు స్నాతకము, వరపూజ, స్థాలీపాకము, నాకబలి, హోమము అనునవి ముఖ్య ప్రకరణములు. స్నాతకము అనగా బ్రహ్మచర్యాశ్రమమును ముగించి జ్ఞానియై బయటకు వచ్చుటయే. వేదవచనము ప్రకారముగా పరబ్రహ్మస్వరూపుడగు సద్గురువును అన్వేషించుచు సంన్యాసాశ్రమమునకు బయలుదేరుటయే (తదహరేవ ప్రవ్రజేత్‌...). అట్లు అన్వేషించుచు శంకరులు గోవింద భగవత్పాద సద్గురువులను ఆశ్రయించినారు. కానీ ఈ మార్గము భగవదవతార పురుషులగు శంకరాదులకే సాధ్యము. ఈ మార్గములో ధర్మార్ధ కామములు త్యజించబడుచున్నవి.  కేవలము మోక్ష మార్గమగు సంన్యాసమే సూచించబడుచున్నది. ఇది సామాన్య జీవులకు అసాధ్యము. ఈ తత్త్వమును తెలియక స్నాతకుడైన యువకుడు ఆవేశముతో సంన్యాసమునకు బయలుదేరుటయే కాశీ యాత్ర. కాశీ యనగా జ్ఞానముతో ప్రకాశించు సద్గురు స్వరూపమే (కాశతే ఇతి...). అట్టి సద్గురువును చేరుటకు చేయు ప్రయాణమే కాశీ యాత్ర.  సామాన్య జీవుడగు యువకుడు దానిని సాధించలేక పతితుడగునను ఆశయముతో ఆచార్య ప్రేరితుడై కన్యాదాత, అట్టి యువకుని 'గృహస్థాశ్రమమును ప్రవేశించి,  ధర్మార్ధ కామములను నిర్వర్తించి, భార్యా సహాయుడై మోక్ష మార్గమును సాధించు వానప్రస్థమును ప్రవేశించమ'ని బోధించుచున్నాడు. అట్టి స్నాతకునకు కన్యాదానము చేస,ి వాని క్రమముక్తి మార్గమునకు సహాయపడు కన్యాదాత, వరుని, సత్పాత్రుడగుట వలన లక్ష్మీనారాయణ స్వరూపునిగా భావించి, సత్పాత్రదానము యొక్క పుణ్యమును ఆర్జించుటకై వరపూజను చేయుచున్నాడు. ఈ క్రమముక్తి మార్గములో కూడా తుదకు దైవాన్వేషణయే లక్ష్యము. వానప్రస్థములో భార్య ఆహారమును వండి పెట్టుటచేత, భిక్షాటన క్లేశము లేక కాలమును సత్సంగముతో సద్వినియోగము చేసుకొనవచ్చును. సంన్యాసాశ్రమములో భిక్షాటనలో కొంతకాలము వ్యర్ధమగును.  అందుకే తన శిష్యుడగు మండనమిశ్రుని భార్యయగు ఉభయభారతిని శంకరులు తమ వెంట ఉంచుకొని  భిక్షాటన కాల క్లేశమును పరిహరించి, సర్వకాలమును జ్ఞాన చర్చలతో గడిపినారు. ఇట్టి సహకారమును కన్య చేయగలదు అని నిరూపించుటయే స్థాలీపాక ప్రకరణము.  గిన్నెతో వంట చేయుటయే స్థాలీపాకము.  దీనిని జ్ఞానులకు నివేదించటయే నాకబలి అర్దము. నాకము అనగా స్వర్గము. నాకము చేత స్వర్గవాసులగు దేవతలు చెప్పబడుచున్నారు. వారికి ఆహారమును నివేదించుటయే నాకబలి. ఉభయభారతి వంటచేసి శంకరులకు, వారి శిష్యులకు వడ్డించెడిది. వంటచేయునపుడు భార్య సత్సంగములో పాల్గొనలేదు. కావున ఆ సత్సంగ సారమును భర్త తన భార్యకు వివరించ వలసిన ఆధ్యాత్మిక బాధ్యతను స్వీకరించుటయే మరియొక జందెమును ధరించుట. సంన్యాసము, ఒంటరిగా నడచు కాలి నడక వంటిది. గృహస్థాశ్రమములో ఇట్టి సౌకర్యము ఉండుటవలన త్వరగా గమ్యమును చేరు అర్ధమే వివాహ శబ్దమునకు కలదు (విశేషో వాహ:). ఒక విశేష వాహనము ద్వారా గమ్యమును చేరుటయే వివాహము. ఇక హోమము అనగా ఆకలిమంటయగు జఠరాగ్ని స్వరూపమైన వైశ్వానరాగ్నిలో ఆహారమును సమర్పించుటయే కాని నిప్పులో నేతిని పోయుటకాదు. ఈ విధముగా వివాహము యొక్క అంగములన్నియు దైవమే లక్ష్యముగా కలిగి దైవ స్తుతి స్వరూపమగు జ్ఞాన యజ్ఞముగా ఆచార్యుడు జనులకు వివరించుటయే వివాహముయొక్క ముఖ్య లక్ష్యము. ఈనాడు ఈ లక్ష్యముయొక్క అణుమాత్ర జ్ఞానము కూడా తెలియక, కేవలము లౌకికములైన వేడుకలగా వివాహము ముగియుట హిందూమతముయొక్క అత్యంత శోచనీయమైన దురవస్థ.

కావున పురోహితులగు బ్రాహ్మణోత్తములారా! లెండు. మేల్కొనుడు. వేదములను బట్టీపట్టుట మానుడు. నేడు వేదములు ముద్రితములై సురక్షితముగనే ఉన్నవి. కావున మీరు వేదార్ధమును విచారము చేయుటకు సంస్కృతమును నేర్చుకొని, శాస్త్రములను మధించి, వేద పండితులుగా మారి హిందూమతములోని అన్ని సంస్కార క్రియలను జ్ఞాన యజ్ఞములుగా తెలుసుకొని, సర్వ జనులకు బ్రహ్మ జ్ఞానమును బోధించి, భగవత్‌ భక్తిని పెంచి, హిందూమతమును ప్రాచీన సనాతన స్ధాయికి చేర్చి మీరు బ్రహ్మర్షులుగా ప్రకాశించండి. కేవలము బట్టీపట్టి వేదములను చదివి, ద్రవ్యములతో కర్మలను చేయించి కూలీని సంపాదించు కూలీలుగా జీవించవలదని బోధించిన యాస్క మహర్షి హితోపదేశమును  గుర్తు తెచ్చుకొనుడు (స్వర్ణ భార హర:). ఇట్లు బట్టీపట్టిన వారు దేవ పశువులనియు, బ్రహ్మర్షులగు బ్రాహ్మణులకు బంధువులు మాత్రమే తప్ప బ్రాహ్మణులు కాదనియు వేదమే ఆక్షేపించుచున్నది  (దేవానాం  పశు రహహ...,  బ్రహ్మబంధురివ...).  పురోహితుడు జ్వలించు అగ్నియని ఋగ్వేదముచే ఆదిమంత్రములో కీర్తించబడుచున్నాడు. అట్టి పురోహితుడు జ్ఞానమును వదలి, వేదమును కేవలము బట్టీ పట్టి చదువుటచేత ఎంత నవ్వులపాలు అయినాడో ఆలోచించండి. పురీషము, రోషము, హింస, తస్కరుడు అను నాలుగు శబ్దములయొక్క ఆద్యాక్షరములే పురోహితుడని ఆక్షేపించుట ఎంత బాధాకర విషయము (ఆద్యాక్షరాణి సంగృహ్య చక్రేధాతా పురోహితం...). మండుచున్న నిప్పులవలె ప్రకాశించు బ్రహ్మర్షులు, నాడు జనులచే ఎంత గౌరవించబడినారు! నేడు అవే నిప్పులు చల్లారి బొగ్గులై, బూడిదయై జనుల పాదములచే తొక్కబడుచున్నారుగదా (జ్వలితం న హిరణ్య రేతసం, చయమాస్కందతి భస్మనాం జన: - భారవి)!.

శ్రీ దత్త స్వామి వారు (శ్రీ జన్నాభట్ల వేణు గోపాల కృష్ణమూర్తి) హిందూమతోద్ధరణమును గురించి ఇచ్చిన దివ్యోపన్యాసములలో నుండి గ్రహింపబడిన ప్రధమోపన్యాసము.

At the lotus feet of Shri Datta Swami

-Prasad

Spiritual solution for chronic problems

A devotee asked:
1) For those who are in the state of continuous suffering (chronic diseases, financial crisis etc), any practical spiritual solution for immediate relief?
2) Mainly troubles in the form of incurable diseases etc. comes in the old age and it will be too late for such people to start spiritual practices. What will be the fate of such people?

Swami Replied:

The disease comes due to sins only (Papam Vyadhi Rupena). The remedies said are medicines, donations to deserving and worship of God (Aushadhaih Daanaih Japa Homa Suraarchanaih). This shows the ascending order of the remedial response step by step. The main essence of this subject is only control of repetition of sin by repentance, rectification if possible and non-repetition. These three steps are sufficient to cancel the entire accumulated past sin. Prevention and rectification of the disease is one item. Achieving good health is another item. The first item is prevention of loss and the second item is gain of profit. The first item can be achieved through stopping the revolving cycle of deeds through non-repetition of sin. This avoids punishments, which avoids the loss. Gaining health is achievement of profit, which is related to the opposite deed to sin. By auspicious deeds, you can get health. Both these parts are in the subject called Pravrutti related to this worldly life. When all these steps fail, the Pravrutti is closed. The ultimate remedy is only the God and His related subject is Nivrutti. The devotion to God is of four types: 1) Devotion to get rid of intolerable suffering (Aarta), 2) Devotion to God to get interest in Him so that all the enquiry about Him continues successfully (Jijnaasu), 3) Devotion to God to achieve the grace of God in the spiritual path (Arthaarthi) and 4) Devotion to God to attain the ultimate true spiritual knowledge in all angles (Jnani). When one enters Nivrutti, all the four types should be the goal and not merely the first type. If one is confined to the first type only, God will again open the file of Pravrutti of the soul and proceeds according to such file only in which again non-repetition of the sin is the only solution. If one enters Nivrutti, just for first type only, it is not at all Nivrutti since it is Pravrutti only. The first type associated with the subsequent three types becomes Nivrutti. But, if one enters Nivrutti with all the above four aims, the response of God will be different. Irrespective of the Pravrutti file of the soul, the suffering will be removed temporarily, which is temporary postponement only and not permanent cancellation of the sin, which cannot be done without non-repetition of the sin. This temporary suspension of suffering is only to achieve the total spiritual knowledge without any hurdle in the path. This means that the suffering is temporarily stopped so that there will be no hurdle to achieve the total spiritual knowledge. Once the fourth type of goal is achieved, the person becomes a good scholar of the total spiritual knowledge. If the person stops with the satisfaction of mere knowledge, the suspended suffering will again come into action. To stop suffering at this stage, the subsequent step after gaining the total spiritual knowledge should be attempted by the person, which is the devotion (bhakti) or emotional force to implement the knowledge in practice. If one stops again after the second step by becoming the perfect devotee, the suspended suffering will again come into action. Now, if the person attempts to the third ultimate step, which is the implementation of spiritual knowledge in practice (karma), and succeeds in it, the suffering is stopped permanently. Remember that the suffering exists as an item in the Pravrutti file kept in the cold storage by the God. If you slip from this third stage called karma yoga, the Pravrutti file comes out of the cold storage and the suffering will again come into action. If you do not slip in the Nivrutti, the Pravrutti file exits in the cold storage for ever, which is almost equal to the destruction of the file. The reason here is that it is the law of the deity of the justice, who presides over the Pravrutti, that suffering should end only by undergoing that suffering. This law of justice is never broken by God since God is the sole supporter of justice. As long as you are in the field of Nivrutti, you are blessed by God getting permanent release from the suffering without undergoing that suffering. God gives you permanent protection without hurting the deity of justice. The law of justice is never violated by God and at the same time, you are relieved from the suffering forever by the grace of God. Everything impossible becomes possible and at the same time, the impossibility never becomes possibility in the administration of omniscient and omnipotent God.

Old age is always disadvantageous due to the diseased body left over with least energy. It is just like a spoon of milk left over in a broken cup. One should certainly enter Nivrutti in the childhood like Shankara or in the youth like Ramanuja and Buddha. Generally, these two possibilities are rarely seen in the human beings. At least, one should enter Nivrutti in the old age and even this possibility does not happen even though the human being appears externally as if it has entered the Nivrutti in the old age. In reality, if you analyse the inner core, the old person is in the climax of Pravrutti only in the disguise of Nivrutti. In old age, Pravrutti disappears in the actions due to the incapability only. Pravrutti leaves the actions and enters the mind so that Pravrutti is in double quantity in the mind. The old person fools others being doubly strong in Pravrutti internally and appears to be in the Nivrutti by the external drama dress of Nivrutti. Nivrutti is only a role for the old person, who as the inner actor, is in the Pravrutti only. Shankara says “the person in childhood is interested in games, in the subsequent youth is interested in the female and in the old age is interested in Pravrutti with deep worry till the death. Tell Me, who is interested in God (baalastaavat...)?” Even if the person really gets out of Pravrutti in the old age, lot can be achieved. It is not the question of the time left over. If sincere reality in practical implementation of the spiritual knowledge is maintained without hypocrisy by forgetting the surrounding public and assuming that he/she stands before God, the ultimate and total fruit of Nivrutti can be easily achieved even in one hour before death. One should always remember that God is omniscient and omnipotent whether the soul is in Pravrutti or Nivrutti.

At the lotus feet of Shri Datta Swami

-Prasad